Cechy drzewa:
Klon grabolistny, to małe drzewo do 10 metrów wysokości. U nas przeważnie jeszcze niższe. Kora gładka, ciemnozielonkawo-szara, a często szarobrązowa.
Liście. Liście zielone od eliptycznych do jajowatych, proste, bez klap, z ząbkowanym brzegiem. Bardzo podobne do liści grabu. Mają 7–15 cm długości i 3–6 cm szerokości, są podwójnie piłkowane z 18–24 parami widocznych nerwów bocznych. Na jesieni przebarwiają się na żółto.
Kwiaty. Kwiaty zielonkawożółte w krótkich gronach o długości 5–12 cm. Pojawiają się wiosną, gdy otwierają się nowe liście. Są dwupienne, z męskimi i żeńskimi kwiatami na oddzielnych drzewach.
Owoce. Skrzydlaki do 3 cm długości w zwisających gronach, ustawione pod kątem prostym.
Pochodzenie: Japonia - rośnie wyspach Honshū, Kyūshū i Shikoku.
Rozmaitości: Klon grabolistny w młodości słabo wytrzymuje mrozy. Z wiekiem się hartuje i z powodzeniem przetrzymuje nasze ostre zimy. Stosowany często jako drzewo ozdobne.
Drzewa podobne: Klon grabolistny z liści przypomina naszego graba. Jednak ma inną korowinę i przebarwia się na intensywniejsze tony. Jego liście są też większe od liści grabowych.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie.
Cechy drzewa:
Klon strzępiastokory to drzewo wysokości do 12 metrów. W Polsce dużo niższe. Często wielopniowe. Kora czerwonawo-brązowa. Łuszczy się cienkimi płatami. Bardzo dekoracyjna.
Liście. Liście trójlistkowe, eliptyczne, z kilkoma ząbkami, koloru ciemnozielonego, spód jasnoniebieskawy, jesienią zmieniają kolor na czerwony i jego przeróżne odcienie. Najdłuższy, środkowy listek długości do 10 cm i szerokości do 5 cm. Liście dołem gęsto owłosione.
Kwiaty. Kwiaty drobne, żółtozielone, zebrane na szypułkach, tworzących zwieszone kwiatostany. Późno (po kilkunastu latach dopiero) wchodzi w stan kwitnienia i owocowania.
Owoce. Owoce rosną w postaci skrzydlaków koloru jasnozielonego pod kątem ostrym lub nawet prostym.
Pochodzenie: Chiny.
Rozmaitości:
Odporny na większe mrozy. W młodości może przemarzać ale się dobrze regeneruje. Jeden z najładniejszych i najcenniejszych klonów, efektowny cały rok, głównie ze względu na prześliczną korowinę. Jesienią zachwyca także czerwienią swych małych liści. Często sadzony w parkach i ogrodach. Trudny do rozmnażania. Większość nasion jest pustych, pędy kiełkują nawet po 2, 3 latach. Druga potoczna nazwa to klon cynamonowy.
Został wprowadzony do uprawy w Europie w 1901 roku przez Ernesta Henry'ego Wilsona dla szkółek Veitch w Wielkiej Brytanii, a wkrótce potem do Ameryki Północnej. Klon strzępiastokory zdobył nagrodę Royal Horticultural Society Award of Garden Merit.
Drzewa podobne: Ze względu na korowinę jest jedyny w swoim rodzaju i nie da się go pomylić z innymi drzewami.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie, ogródek przydomowy autora.
Cechy drzewa:
Klon ukurundzki to niskie drzewko do 6 metrów wysokości, a czasami spotykane w postaci krzewiastej. Młode pędy jaskrawoczerwone.
Liście. Liście średnicy do 8 cm, 5-7 palczaste, mocno owłosione na spodzie. Mają do 12 cm średnicy, są cienkie i papierowe, ciemnozielone na górze, jasnozielone na spodzie.
Kwiaty. Kwiaty żółtawe w dużych, pionowo sterczących wiechach.
Kwitnienie. Klon ukurundzki kwitnie od połowy do końca maja.
Owoce. Skrzydlaki zwisające na bardzo długich ogonkach, zgromadzone po kilka, kilkanaście sztuk, jeden pod drugim.
Pochodzenie: Azja Wschodnia. Występuje w Himalajach (Tybet, Nepal, północne i północno-wschodnie Indie, Birma), w górach południowo-zachodnich Chin, a także w Japonii, Korei i wschodniej Rosji.
Rozmaitości: Znany na świecie, jako klon w kształcie świecy.
Drzewa podobne: Raczej łatwy do identyfikacji ze względu na charakterystyczną korę, kwiatostany i liście.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie.
Cechy drzewa:
Klon ostroząbkowy to drzewo do kilku metrów wysokości, o wyprostowanym pokroju, tworzącym gęsty baldachim. Często rośnie w formie krzaczastej. Pędy czerwonawe, wzniesione. Korowina gładka, początkowo czerwona, a z wiekiem brązowawa.
Liście. Liście szerokie, ciemnozielone, pięcioklapowe, podwójnie ząbkowane. Jesienią liście przebarwiają się na żółto i pomarańczowo.
Kwiaty. Żółtawozielonkawe kwiaty zebrane w drobne grona. Gatunek jest dwupienny, z oddzielnymi kwiatami męskimi i żeńskimi.
Owoce. Skrzydlaki zielone, drobniutkie, zgromadzone po kilka w zwisających gronach.
Pochodzenie: Japonia - występuje w lasach, subalpejskich obszarach górskich Honsiu i Sikoku.
Rozmaitości:
Pochodzi z obszarów znajdujących się w pobliżu zbiorników wodnych, takich jak rzeki i strumienie, na wysokości 800–1900 metrów. U nas spotykany tylko w kolekcjach dendrologicznych. Zwany bywa klonem spiczastym. Nazwę argutum tłumaczy się jako „z naciętymi krawędziami”.
Słodki sok jest używany jako napój lub syrop. Syrop jest stosowany głównie jako słodzik i jest pozyskiwany z pnia drzewa wczesną wiosną, niczym nasz syrop z brzozy.
Drzewa podobne: Klon ten ze względu na charakterystycznie ząbkowane liście wydaje się dość łatwy do identyfikacji.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie.